Эйфель мұнарасы

Париж

Гюстав Эйфель өзінің атақты мұнарасын жасағанда, өзінің инженерлік данышпандылығымен қоса индустриялық дәуірдің жаңа эстетикасын жақсы түсінгендігін көрсетті. Отис инженерлері де мұнараның көтергіш жүйелерін жобалаудың жаңа тәсілдерін бір жылға емес, жүзжылдыққа сай іздеп, ойлап табу керек болды.

1889 жылы мұнара ашылмас бұрын, француздар алдымен Отиске жүгінді. Таңбалы мүсінге кедергі жасамай, келушілерді екінші қабатқа жеткізу үшін оларға солтүстік және оңтүстік иілген бағандар үшін лифтілер қажет болды.  

Көтергіштерді бірінші қабатқа орнату салыстырмалы түрде қарапайым болды: қарапайым жүйе үшін бағандардың аяғы кең және айтарлықтай тік болды. Екінші деңгейге, оның тым қисықтығын ескергенде, лифттерді орнату өзгеше болды. Бірде-бір француз компаниясы өзіне қиын жұмысты алуға дайын емес еді. 

Отис инженерлері рельстер бойынша бағытталған екі үлкен гидравликалық көтергіш ойлап тапты. Үлкен, әдемі машиналар енді ең туристік көрікті жерлерге айналды.

1980 жылдары француздар тағы да Отиске жүгінді, бұл жолы мұнараны көтеру жүйесін күрделі жөндеу шеңберінде қайта құрды.

Ең қиыны жоғарыдағы лифтілер болды. Отис инженерлері көптеген қиындықтарды, сағатына 62 мильге жететін желдің әсерін қос айтқанда, сараптау үшін компьютерлік модельдеуді пайдаланды.

Олар түбегейлі жаңа жүйе ойлап тапты: Duolift ™ екі лифті - ең ұзын ашық жолды - 160 метр, бұрын-соңды бүркелген лифт, пайдаланады. Әр лифт бір-бірін теңестіретін екі кабинадан тұрады: бір кабина көтерілсе, екіншісі төмен түседі.

Автомобильдердегі мырышпен қапталған кабельдер мен мұздануға қарсы құрылғылар көтергіштердің жыл бойы, тіпті қатал ауа-райы жағдайларында да жұмыс істеуіне мүмкіндік береді.

Отис Duolift лифттерін 2001 жылы жаңартты.