Eiffeltoren

Parijs

Bij het maken van zijn beroemde toren demonstreerde Gustave Eiffel zowel zijn ingenieursgenie als een goed begrip van de opkomende esthetiek van het industriële tijdperk. Otis-ingenieurs moesten ook inventief zijn en nieuwe manieren vinden om de liftsystemen van de toren te ontwerpen - niet één, maar twee keer, een eeuw na elkaar.

De Fransen keerden zich eerst tot Otis voordat de toren in 1889 werd geopend. Ze hadden liften nodig voor de gebogen pijlers in het noorden en het zuiden, om bezoekers naar het tweede niveau te brengen zonder het iconische silhouet van de toren te verstoren.

Het bouwen van de liften naar het eerste niveau was relatief eenvoudig: de poten van de pilaren waren breed en recht genoeg voor een conventioneel systeem. Het installeren van liften naar het tweede niveau was een andere zaak, gezien de scherpe kromming. Geen enkel Frans bedrijf was bereid om de complexe klus aan te nemen. 

Otis-ingenieurs ontwierpen twee enorme hydraulische kabelliften die op rails liepen. De grote, mooie machines werden zelfs toeristische attracties.

In de jaren tachtig richtten de Fransen zich opnieuw tot Otis, deze keer om het gehele liftsysteem van de toren opnieuw te ontwerpen als onderdeel van een grote renovatie.

De liften naar de top vormden de grootste uitdaging. Otis-ingenieurs hebben computermodellering gebruikt om de vele problemen te analyseren, waaronder torenslingering en windsnelheden die 100 km per uur kunnen bereiken.

Ze bedachten een radicaal nieuw systeem: twee Duolift ™ liften met de langste buitenbaan ooit bedekt door een lift; 160 meter. Elke lift bestaat uit twee cabines, die werken als elkaars contragewicht: wanneer een cabine omhoog gaat, komt de andere naar beneden.

Verzinkte kabels en anti-vries apparaten op de cabines zorgen ervoor dat de liften het hele jaar door kunnen werken, zelfs onder zware weersomstandigheden

Otis heeft de Duolift-liften in 2001 gemoderniseerd.